بیماری آندومتریوز و درمان آن

آندومتریوز یکی از بیماری‌هایی است که گاهی برخی از خانم‌ها را درگیر می‌کند و تاثیر ناخوشایندی برای آنها به همراه دارد. این بیماری به مرور موجب ناباروری و مشکلات زنانه خواهد شد و به همین دلیل در صورت بروز این بیماری، باید حتماً به آن توجه کنید.

در ادامه به جنبه‌های درمانی، عوارض، علائم و سایر جزئیات این بیماری خواهیم پرداخت.

بافت اضافی آندومتریوز روی سطح تخمدان، روده و سایر اجزای لگنی شروع به رشد می‌کند که به تدریج عوارض شدید خود را نشان می‌دهد. این بافت‌ها در اندام‌های غیر لگنی هم ممکن است در موارد نادری دیده شوند که ناگفته نماند، این مورد بسیار غیر عمدی بوده و فرد باید خیلی سریع پیگیری‌های لازم را انجام دهد.

این بیماری مواردی چون خونریزی‌های شکمی یا رحمی، چسبندگی رحمی، التهاب و موارد این چنینی را همراه دارد که در ادامه مقاله اشاره بیشتری به آنها خواهیم داشت.

علت بیماری آندومتریوز چیست؟

آندومتریوز اغلب بانوان در رده سنی 30 الی 40 سال را درگیر می‌کند که سابقه عفونت‌های لگنی یا مشکلات رحمی دارند. به عنوان مثال برخی خانم‌ها در زمان عادت ماهانه به مشکلاتی نظیر عدم خروج صحیح و کامل خون دچار هستند که باید این مورد را در آن زمان با متخصص زنان در میان بگذارند.

بسیاری از بانوان دارای چرخه‌های قاعدگی بسیار کوتاهی هستند اما این مورد چندان برایشان اهمیت ندارد و تصور دارند که امری طبیعی است. بانوانی که طبق عادات نادرست، مصرف الکل یا کافئین را ترک نمی‌کنند و در عین حال از تحرک کافی برخوردار نیستند نیز با تولید زیاد استروژن رو به رو می‌شوند که نتیجه خوبی ندارد. ناگفته نماند آمار بسیاری از خانم‌هایی که به آندومتریوز مبتلا می‌شوند، به دلیل سوابق ژنتیکی است.

مهمترین علائم بیماری آندومتریوز

از علائم شایع این بیماری می‌توان گفت که اگر در ناحیه مثانه و شکمی باشد، موجب اختلال در دفع ادرار و مدفوع و همچنین خونریزی در هنگام دفع ادرار می‌شود. اگر بافت اضافی آندومتریوز در قسمت لگن رشد کرده باشد، باعث التهاب و درد شدید در ناحیه لگن و گرفتگی‌های شدید عضلانی در زمان برقراری رابطه جنسی می‌شود. در ادامه به برخی از مهمترین علائم این بیماری خطرناک اشاره خواهیم داشت:

• خونریزی بین دو عادت ماهانه
• ایجاد درد شدید در دوران پریودی
• مشاهده لخته خون در ادرار و مدفوع
• داشتن حالت تهوع و خستگی دائم بدنی
• درد و گرفتگی‌های ناحیه شکمی و واژن
• دردهای مزمن و غیر قابل تحمل در ناحیه لگن
• درد و انقباضات شدید هنگام برقراری رابطه جنسی
• ایجاد مشکلات گوارشی مانند نفخ، اسهال، یبوست مزمن
• افزایش دوره عادت ماهانه در بانوان مبتلا به این بیماری به بیش از هفت روز

درمان آندومتریوز

برای درمان این بیماری روش‌های متعدد پزشکی وجود دارد که قبل از تصمیم‌گیری برای انجام هر یک از این راه‌های درمانی باید ابتدا آزمایش‌های لازم را انجام و مشخص شود که علت ابتلا به آن چیست. سپس در مراحل بعدی برنامه اصولی درمانی توسط متخصص زنان تجویز گردد.

هورمون درمانی

گاهی لازم است تا برای توقف رشد آندومتریوز، تغییرات هورمونی ماهیانه‌ای برای فرد ایجاد کنند که برای این روند از داروهای هورمونی استفاده می‌کنند.

استفاده از آگونیستها

این درمان یک نوع یائسگی مصنوعی است زیرا با توقف تولید استروژن، چرخه‌های قاعدگی نیز متوقف می‌شوند. البته این درمان دارای عوارض جانبی نظیر خشکی واژن است که برای کنترل این عارضه از مصرف کمی پروژسترون و استروژن استفاده می‌کنند.

دانازول

این دارو برای جلوگیری از قاعدگی مورد استفاده قرار می‌گیرد. تاثیر زیادی در کاهش علائم آندومتریوز دارد اما اغلب معضل پر مویی را برای فرد به همراه دارد.

جراحی محافظه کارانه

خانم‌هایی که با استفاده از هورمون درمانی شرایط بهبودی را تجربه نمی‌کنند و قصد بارداری در آینده را دارند، باید از جراحی محافظه کارانه استفاده کنند. طی این عمل، بافت‌های اضافی یا همان آندومتریوز برداشته می‌شوند و این در حالی است که هیچ آسیبی به اندام‌های تولید مثلی وارد نمی‌کنند.

هیسترکتومی

با جراحی هیسترکتومی، رحم فرد را از بدن بر می‌دارند که طی این روند، تخمدان‌ها نیز برداشته می‌شود. تخمدان‌ها نقش بزرگی در تولید استروژن دارند و با برداشتن آنها، تولید این هورمون را متوقف می‌سازند. با این روش، فرد دیگر قادر به بارداری نخواهد بود. معمولا زمانی از این روش استفاده می‌کنند که بدن فرد به سایر روش‌های درمانی پاسخی نداده است و آندومتریوز همچنان در حال رشد باشد.

عوارض درمان نکردن آندومتریوز چیست؟

برخی از عوارش عدم درمان آندومتریوز به شرح زیر است:

• ناباروری خانم
• التهابات شدید لگنی
• اختلالات روده‌ای مزمن
• تشکیل کیست‌های تخمدانی
• احتمال ابتلا به سرطان تخمدان
• تشکیل بافت اسکار و چسبندگی رحم و لگن

علت درد آندومتریوز چیست؟

گاهی آندومتریوز و بافت‌های اضافی تشکیل شده به نواحی تخمدان یا لوله فالوپ با جدار بیرونی رحم متصل می‌شوند. در این صورت امکان تجزیه این بافت به وجود می‌آید که دردهای طولانی و شدیدی بخصوص در هنگام دوره‌های پریودی برای فرد ایجاد می‌کند.